O czym zapominają architekci, projektując daszki szklane? Najczęstsze błędy i dobre praktyki

Daszek szklany to często pierwszy element, który widzi użytkownik wchodząc do budynku. Estetycznie transparentny, elegancki, minimalistyczny — staje się wizytówką obiektu.

Jednocześnie to element konstrukcyjny narażony na:

  • obciążenia wiatru,
  • ciężar śniegu,
  • drgania i mikroruchy,
  • odkształcenia termiczne szkła i konstrukcji.

Dlatego projekt konstrukcyjny daszka nie może być potraktowany „po macoszemu”.
Niestety — często jest.

Poniżej prezentujemy typowe błędy, na które regularnie natrafiamy jako projektant i producent rozwiązań dedykowanych.

1. Brak przewidzianych stref montażowych

Najczęstszy scenariusz:

  • elewacja ocieplona,
  • fasada gotowa,
  • tynki zrobione,
  • inwestor wspomina: „A może dodamy daszek?”

Na tym etapie:

  • brak punktów nośnych,
  • brak wzmocnień,
  • montaż wymaga wiercenia i naruszania warstw.

? To proszenie się o problemy.

Adaptery pod daszek powinny być przewidziane na etapie projektu ocieplenia lub prefabrykacji słupa fasadowego.

2. Za mały kąt nachylenia szkła

Zbyt płaska tafla:

  • zatrzymuje wodę,
  • generuje zacieki,
  • zwiększa ryzyko przeciążeń podczas opadów śniegu.

✅ Rekomendowany kąt: 8°–12°.

Poniżej tego zakresu:

  • gwarancja producentów szkła bywa dyskusyjna.

3. Brak analizy obciążenia wiatrem

W strefach narożnych siły ssące:
⚠️ są nawet dwukrotnie większe niż w środkowych fragmentach elewacji.

To wymaga:

  • większych grubości szkła,
  • innego rozmieszczenia rotul,
  • mocniejszych wsporników i talerzy.

4. Nieodpowiednia grubość szkła

Standardowa „dziesiątka” to nie rozwiązanie uniwersalne.

W praktyce najczęściej stosujemy:

  • 12,76 mm VSG/ESG
  • 17,52 mm VSG/ESG

W strefach wiatrowych 3–5 (np. nad morzem) stosuje się jeszcze grubsze tafle.

5. Brak miejsca na rotule i hardware

Częsty widok w projektach:

? prosta tafla szkła „bez niczego”.

A w rzeczywistości hardware to:

  • rotule ≥ 35–50 mm,
  • talerze rozpraszające nacisk,
  • dystanse kompensacyjne.

Bez uwzględnienia przestrzeni:
➡ daszek trzeba przerabiać lub zmniejszać światło wejścia.

6. Najczęstszy błąd: Zadaszenie pojawia się dopiero „na koniec”

W wielu projektach:

  • o daszku nikt nie myśli,

  • a inwestor przypomina sobie dopiero przy końcowym etapie budowy.

Efekt:

  • brak punktów nośnych,
  • instalacja na gotowej elewacji,
  • dodatkowe koszty,
  • ryzyko uszkodzeń.

? Zadaszenie powinno być uwzględnione na etapie koncepcji.

7. Forma daszka bez odniesienia do realnych systemów

Część projektów pokazuje „ładny daszek”:

  • bez hardware,
  • bez konstrukcji,
  • bez mocowań.

Problem:
Nie istnieje na rynku magiczny system „płynący w powietrzu”.

Każdy daszek:

  • potrzebuje konstrukcji,
  • musi mieć rotule, talerze, wpusty,
  • wymaga geometrii profili.

8. Brak konsultacji z producentem hardware

To poważny problem w branży.

Przykłady:

  • rozstawy rotul wynikają z logiki konstrukcyjnej,
  • szkło musi „pracować”,
  • wspornik musi trafiać w nośne fragmenty muru lub słupa.

Bez konsultacji powstaje:
❌ „fantazyjny szkic”,
który trzeba przerabiać w realnym świecie.

9. Brak informacji o systemie orynnowania

Część obiektów ma wymaganie:

  • odprowadzenia wody,
  • skierowania jej poza ciąg komunikacyjny.

Architekt rysuje daszek bez rynny.
Inwestor oczekuje rynny.
?‍♂️ Wykonawca nie ma miejsca na hardware.

Rynna powinna być ujęta w koncepcji.

10. Brak decyzji montażowej: wsporniki, odciągi czy konstrukcja przestrzenna?

Każda metoda montażu:

  • wygląda inaczej,
  • generuje inny detal,
  • daje inne możliwości wysięgu.

Wsporniki

Dla wysięgów 80–120 cm.

Odciągi

Dla wysięgów do 300 cm.

Konstrukcje BCK-VARIO

Gdy architekt chce „coś od siebie”.

11. Daszki rurkowe do fasad aluminiowych

Do fasad słupowo–ryglowych stosujemy:
✅ daszki rurkowe z adapterami do profili

Zalety:

  • brak ingerencji w ścianę nośną,
  • montaż w strefie konstrukcyjnej słupa,
  • czysty detal.

To najbezpieczniejsza opcja dla stolarki aluminiowej.

12. Montaż punktów w gotowej stolarce — koszmar na budowie

Konsekwencje:

  • wiercenie ryzykuje uszkodzenia,
  • rozszczelnienie fasady,
  • różnice kolorystyczne anodowania,
  • utrata gwarancji producenta fasady.

Dlatego:
➡ adaptery powinny być prefabrykowane
razem z fasadą w zakładzie.

13. Termika vs mocowanie — konflikt branżowy

Budownictwo energooszczędne:

  • wymaga grubego ocieplenia,
  • eliminuje mostki termiczne.

A daszek wymaga:
➡ punktu nośnego w ścianie.

Dlatego powstały:
✅ adaptery dystansowe LinealSystem

które:

  • przenoszą siły,
  • zachowują izolację,
  • chronią tynk.

14. Gęstość rotul – za mało punktów mocowania

Na wizualizacji:
– 2 rotule wyglądają pięknie.

W naturze:
– szkło pracuje,
– wiatr „pompowany” pod taflę generuje momenty.

Realne wartości to:
✅ min. 4 punkty dla pojedynczej tafli,
✅ plus dodatkowe dla wysięgów >120 cm.

15. Brak świadomości norm i parcia wiatru

Norma PN–EN 1991–1–4 określa obciążenia wiatrem.

Architekt bez materiału:
➡ nie może dobrać grubości szkła ani hardware.

Producent hardware musi:

  • znać strefę wiatrową,
  • wysięg,
  • geometrię.

Podsumowanie

Projektowanie daszka szklanego nie jest detalem.
To element konstrukcyjny, estetyczny i użytkowy.

Architekt powinien:
✅ przewidzieć strefy montażowe,
✅ uwzględnić hardware,
✅ dobrać kąt nachylenia,
✅ skonsultować grubość szkła,
✅ zaprojektować orynnowanie,
✅ współpracować z producentem hardware na etapie koncepcji.

Rekomendacja praktyczna

? Jeśli dopiero projektujesz obiekt — skontaktuj się z nami na etapie koncepcji.
Wtedy hardware powstaje:

  • szybciej,
  • taniej,
  • bez przeróbek,
  • bez ryzyka uszkodzeń elewacji.

LinealSystem

Produkujemy tylko rozwiązania indywidualne.
Hardware powstaje do konkretnego projektu, a nie odwrotnie.